Στη φάση της ενηλικίωσης περνά η βιολογική γεωργία στη χώρα μας, αφού έχει κλείσει πλέον τα 18 χρόνια από την ίδρυση του πρώτου οργανισμού πιστοποίησης. Η χρονιά της ωριμότητας συμπίπτει με την εκκίνηση μίας νέας πενταετίας επιδοτήσεων, μέσω του σχετικού ευρωπαϊκού προγράμματος.
Το θέμα είναι εάν η «προίκα» αυτή της ενηλικίωσης θα αξιοποιηθεί ως μία απλή λευκή επιταγή για να περάσει ευχάριστα η πενταετία και στη συνέχεια να βυθιστεί ο κλάδος στο μετεφηβικό σύνδρομο της αγωνίας για το μέλλον ή εάν αξιοποιηθούν τα χρήματα για να χτιστεί ένα πιο στέρεο μέλλον από τους ίδιους τους παραγωγούς. Τα πρώτα άγουρα χρόνια έδειξαν πάντως ότι η δυναμική της εγχώριας κατανάλωσης, των υψηλών τιμών και των εύκολων εξαγωγών μπορεί να δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα στους σοβαρούς παραγωγούς.
Στην ίδια πλευρά βρίσκονται οι οργανισμοί πιστοποίησης που θέλουν όσο κανείς άλλος ένα αξιόπιστο σύστημα ελέγχου της αγοράς, ώστε να μην δυσφημείται κάθε τρεις και λίγο η βιολογική γεωργία από τον οποιονδήποτε, είτε αυτός πρόκειται έναν απλό παραγωγό που θέλει το χρήμα αλλά δεν θέλει τον κόπο, είτε μία ολόκληρη κυβέρνηση, όπως η γερμανική, που πρόσφατα πρωταγωνίστησε στη διατροφική κρίση κατακρημνίζοντας προσωρινά τη ζήτηση για βιολογικά λαχανικά.
Το άγχος της επιβίωσης των οργανισμών πιστοποίησης παραμερίζεται για λίγο, με την ευκαιρία της έναρξης του νέου προγράμματος από τον Αύγουστο – τουλάχιστον με βάση τις τελευταίες πληροφορίες.
Αυτό σημαίνει ότι για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια, οι κυριότεροι παίκτες θα είναι σε θέση να διασφαλίσουν την ομαλή μετάβαση της βιολογικής γεωργοκτηνοτροφίας στη φάση της ενηλικίωσης, η οποία, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να περιλαμβάνει την ανεξαρτησία, την αυτοοργάνωση και τον αυτοέλεγχο της αλυσίδας παραγωγής και διακίνησης των βιολογικών τροφίμων και ποτών.
Κανείς δεν περιμένει μεγάλες ανακατατάξεις στο μοίρασμα της πίτας των βιολογικών από τη νέα πενταετία, με τη μόνη διαφορά ότι οι νέοι παίκτες θα καταφέρουν να αποσπάσουν ένα μεγαλύτερο και πιο βιώσιμο μερίδιο στις πιστοποιήσεις. Οι συσχετισμοί, όμως, grosso modo θα παραμείνουν οι ίδιοι, με 11 οργανισμούς πιστοποίησης, έναν οργανισμό επίβλεψης (Agrocert), ένα αρμόδιο υπουργείο και χιλιάδες παραγωγούς και εκατοντάδες επιχειρήσεις.
Το αποθαρρυντικό είναι ότι ο κλάδος έχει βάλει πρώτα στοίχημα να επιστρέψει στα επίπεδα ευφορίας του 2007 και στη συνέχεια να τα διατηρήσει και να προσπαθήσει να μην κάνει «κοιλιά» με το που θα ξεφουσκώσουν οι επιδοτήσεις. Στόχος όμως, θα έπρεπε να είναι να περάσει σε διψήφιο ποσοστό μεριδίου στη συνολική αγροτική παραγωγή, αυξάνοντας στρέμματα και βιοκαλλιεργητές, με «μαγιά» τους επιδοτούμενους και όχι με «δόλωμα» τις επιδοτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου