Αν θεωρήσουμε τον Aιλϊανό αξιόπιστη πηγή, ο πρώτος αθλητής που ακολούθησε ποτέ ειδική διατροφή ήταν ο Ίκκος από τον Τάραντα, που έζησε κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Ο Πλάτων επιβεβαιώνει πως ακολουθούσε πολύ πειθαρχημένο πρόγραμμα, με την έκφραση «γεύμα του Ίκκου» να γίνεται παροιμιώδης. Ωστόσο, ο Μίλων από τον Κρότωνα, ολυμπιονίκης πάλης, κατείχε τη φήμη πως κατανάλωνε 7,5 λίτρα κρασιού και 9 κιλά ψωμί και κάμποσο κρέας καθημερινά. Πριν από αυτόν, οι αθλητές της κλασικής εποχής ακολουθούσαν δίαιτα στηριγμένη στις ξηρές τροφές (ξηροφαγία), όπως για παράδειγμα στα ξηρά σύκα, το τυρί και το ψωμί. Ο Πυθαγόρας ενδέχεται να είναι ο πρώτος που συμβουλεύει τους αθλητές να καταναλώνουν κρέας.
Ακολούθως, οι προπονητές συνιστούν μια προκαθορισμένη διατροφή : για να κατακτήσει κάποιος έναν ολυμπιακό τίτλο «πρέπει να ακολουθεί ιδιαίτερη διατροφή, να μην τρώει επιδόρπια, να μην πίνει παγωμένο νερό και να μην καταναλώνει ποτήρια κρασιού όποτε του κάνει κέφι». Η διατροφή αυτή πρέπει να είχε ως βάση το κρέας, πληροφορία που επιβεβαιώνει ο Παυσανίας.
Ο ιατρός Γαληνός αποδοκιμάζει τους συγχρόνους του αθλητές επειδή καταναλώνουν ωμό κρέας που ακόμη στάζει αίμα. Θεωρεί πως η συνήθεια αυτή προκάλεί πύκνωση της σαρκικής μάζας εξαφανίζοντας την εσωτερική θερμότητα του σώματος, οδηγώντας σταδικά τον αθλητή στο θάνατο. Αντίθετα, υποστηρίζει πως η διατροφή πρέπει να προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε αθλητή και να βασίζεται στις συμβουλές εξειδικευμένου ιατρού.
<<Θέλω να νικήσω στους Ολυμπιακούς αγώνες [...] Πρέπει να αποδεχτείς μια πειθαρχία, να υποβληθείς σε δίαιτα, να απέχεις από τις λιχουδιές, να ασκείσαι αναγκαστικά σε ορισμένη ώρα, και με την ζέστη και με το κρύο, να μην πίνεις παγωμένα ποτά, ούτε κρασί όταν έχεις την ευκαιρεία. Με λίγα λόγια πρέπει να παραδοθείς στον προπονητή σου σαν σε γιατρό (Επίκτητος).>>
Όπως βλέπουμε η επιτυχία δεν είναι μικρή δουλειά και όλα είναι μελετημένα για να ευνοήσουν την νίκη. Από πολύ νωρίς ο γυμναστής επιβλέπει ακόμα και την διατροφή των αθλητών του. Για πολύ καιρό συνιστούν στους αθλητές τους να τρέφονται με γαλακτοκομικά ή μ εξηρά σύκα κι έπειτα κάθε άθλημα θα αναπτύξει τα δικά του ''κόλπα''. Ο Ίκκος ο Ταραντίνος (πενταθλητής νικητής το 476 π.Χ) υπερασπίζεται την σεξουαλική αποχή πρίν τους αγώνες. Ο Άσυλος ο Κροτωνιάτης (δρομέας) ευνοεί την ελαφριά διατροφή, ενώ οι αθλητές της πάλης καταναλώνουν εντυπωσιακές ποσότητες κρέατος, έπειτα από την ανακάλυψη των ενεργειακών του αρετών από τον Πυθαγόρα. Αργότερα ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός ή ακόμη και ο Φιλόστρατος, θα γράψουν με την σειρά τους τις δικές τους συμβουλές. <<Η πραγματεία περί γυμναστικής>> του Φιλόστρατου θα είναι ένα μεγάλο συμπίλημα από δεδομένα και κριτικές ενάντια σε κάποιες μεθόδουσ και στις παρεκτροπές τους.
Science illustrated – τεύχος Αυγούστου 2008 (Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου