"Ένα προϊόν που κυκλοφορεί σε ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να διακινηθεί και στα υπόλοιπα μέλη, χωρίς να είναι σύννομο με τις προδιαγραφές του αντίστοιχου κράτους μέλους".
Δυστυχώς σήμερα υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε όσων αφορά τις προδιαγραφές των τροφίμων τους, με αποτέλεσμα αυτό πολλές φορές να οδηγεί και σε αθέμιτο ανταγωνισμό, άλλοτε σε όφελος του ενός κράτους μέλους και άλλοτε του άλλου. Είναι γνωστό ότι σύμφωνα με την απόφαση cassis de Dijon ένα προΐόν που κυκλοφορεί νόμιμα σ'ένα κράτος μέλος της Ε.Ε μπορεί να διακινηθεί και στα υπόλοιπα κράτη μέλη, χωρίς απαραίτητα να είναι 100% εναρμονισμένο με την αντίστοιχη νομοθεσία του τροφίμου στο κράτος που εισάγεται.
Το Ελληνικό παριζάκι για παράδειγμα με 5% άμυλο, μπορεί να κυκλοφορήσει ελεύθερα στην Γερμανία, όπου η χρήση αμύλου σε παρεμφερή προϊόντα. Στην Ελλάδα αντίθετα μπορεί να κυκλοφορήσει νόμιμα ένα Βέλγικο ζαμπονέλαιο με 9% περιεκτηκότητα σε πρωτεΐνη παρά το γεγονός ότι ο ελληνικός Κώδικας Τροφίμων & Ποτών απαιτεί το προϊόν αυτό να έχει μια περιεκτηκότητα σε πρωτεΐνη άνω του 12%.
Είναι λοιπόν προφανές από τα απλά αυτά παραδείγματα, ότι η ανάγκη εναρμόνισης των προδιαγραφών των διαφόρων τροφίμων μέσα στην Ερωπαϊκή Κοινότητα είναι κάτι περισσότερο από επιβεβλημένη Αυτό όπως γίνεται αντιληπτό είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο έργο που πιθανόν να καθυστερήσει αρκετά! Θα μπορούσαμε όμως να προβούμε άμεσα σε ορισμένες αναθεωρήσεις και μερικές προσθήκες, ώστε ο ΚτΠ να ανταποκρίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις όλων των εμπλεκομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου