Η σύγχρονη βιομηχανική και οικιακή-οικοτεχνική δραστηριότητα παράγει πληθώρα υπολειμμάτων λιπαρής σύστασης, όπως βιομηχανικά λίπη, απόνερα-απόβλητα πλούσια σε λίπος, τηγανισμένα-ψημένα έλαια (γνωστά με τον όρο «τηγανέλαια») κ.λπ., τα οποία επ' ουδενί δεν πρέπει να καταλήγουν σε αποχετεύσεις. Κι αυτό διότι η διοχέτευσή τους εκεί επιβαρύνει τον βιολογικό καθαρισμό των αποβλήτων της πόλης. Χάρη όμως στην εξέλιξη της επιστήμης, τα υγρά απόβλητα μετατρέπονται πλέον με την κατάλληλη επεξεργασία σε βιοντίζελ και όχι μόνο.
Η ερευνητική ομάδα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών - Εργαστήριο Μικροβιολογίας και Βιοτεχνολογίας Τροφίμων τα τελευταία χρόνια πειραματίζεται με ένα εναλλακτικό σενάριο αξιοποίησης των τηγανισμένων και εν γένει υποβαθμισμένων φυτικών ελαίων που έχουν συλλεχθεί είτε από οικιακή είτε από επαγγελματική χρήση (π.χ. επιχειρήσεις εστίασης).
Η μέθοδος, που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, σχετίζεται με τη ζύμωση των αποβλήτων λιπαρών υλών από επιλεγμένους μικροοργανισμούς.
Oυσιατικά, πρόκειται για μύκητες που χρησιμοποιούνται στην τεχνολογία των τροφίμων, οι οποίοι τρώνε τις λιπαρές ύλες και παράγουν χρήσιμα προϊόντα για τη βιομηχανία των τροφίμων και των φαρμάκων. Μέσω της διαδικασίας αυτής παράγεται μεγάλη ποσότητα κυττάρων εντός των οποίων ενδέχεται να περιέχεται έλαιο που είναι (συνήθως) ακόρεστο (άρα και πιο υγιεινό), χαμηλής οξύτητας, δεν περιέχει αντιδιατροφικούς παράγοντες και δεν οξειδώνεται εύκολα.
Συνεπώς, η παραγόμενη από τους μικροοργανισμούς βιομάζα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διατροφικό συμπλήρωμα για τον άνθρωπο ή τα ζώα, όπως για παράδειγμα για ζωοτροφές ή για φαρμακευτικά σκευάσματα. Σε άλλες περιπτώσεις, το παραγόμενο λάδι μπορεί να έχει αναβαθμιστεί σημαντικά, καθώς με τη διεργασία της ζύμωσης δύναται να έχει εμπλουτιστεί με πολυακόρεστα λιπαρά οξέα υψηλού φαρμακευτικού και διατροφικού ενδιαφέροντος, τα οποία δεν προϋπήρχαν.
Μεταξύ αυτών είναι και το γ-λινολενικό οξύ, ένα συστατικό με σημαντικές αντικαρκινικές ιδιότητες. Ελάχιστα φυτά υπάρχουν στη φύση τα οποία περιέχουν αυτό το λιπαρό οξύ και η τιμή του ελαίου τους είναι ιδιαίτερα υψηλή. Ετσι, στην περίπτωση αυτή κατά την αναβάθμιση των τηγανελαίων παράγονται λιπαρά οξέα πραγματικά υψηλής αξίας.
Αυτού του είδους οι διεργασίες θα μπορούσαν στο μέλλον να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης λιπαρών αποβλήτων και απορριμμάτων με μεγάλο οικονομικό και οικολογικό όφελος. Φυσικά, στο συγκεκριμένο πεδίο απαιτείται περισσότερη έρευνα κυρίως σε μεγάλη (βιομηχανική) κλίμακα. Τα έως τώρα αποτελέσματα, ωστόσο, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου