Χρωστάμε ευγνωμοσύνη στους Κινέζους που φαίνεται πώς "ευθύνονται" για την ανακάλυψη του παγωτού, όταν γύρω στο 2000 π.Χ παρασκεύαζαν ένα μίγμα από ελαφρώς βρασμένο ρύζι, μυρωδικά και γάλα, το οποίο τοποθετούνταν στο χιόνι για να πήξει. Αργότερα παρασκευάστηκαν γλυκά με βάση παγωμένους χυμούς φρούτων, με ή χωρίς γάλα, και κατά το 13ο αιώνα μπορούσε εύκολα κάποιος να τα αγοράσει στους δρόμους του Πεκίνου.
Έναν αιώνα αργότερα έκαναν την εμφάνισή τους στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ιταλία, παγωμένα φρούτα και γάλα, τα οποία έφερε ο Μάρκο Πόλο. Το 16ο αιώνα στην Κωνσταντινούπολη, υπήρχαν αποθήκες γεμάτες χιόνι για το πάγωμα των σερμπετιών του σουλτάνου ενώ το 1533 έκανε την εμφάνισή του στη Γαλλία, όπου λόγω αδυναμίας διατήρησης του πάγου το καλοκαίρι, θεωρούνταν είδος πολυτελείας και πωλούνταν σε αστρονομική τιμή. Αργότερα βέβαια με την εφεύρεση της διαδικασίας ψύξης, το παγωτό απογειώθηκε και διαδόθηκε παγκοσμίως.
Ο Γάλλος σεφ του βασιλιά Καρόλου της Αγγλίας εντυπωσίασε τους καλεσμένους σε ένα επίσημο δείπνο με ένα επιδόρπιο που έμοιαζε με χιόνι αλλά ήταν πολύ πιο γλυκό! Ο Κάρολος τότε πρόσφερε 500 λίρες το χρόνο στο σεφ για να μην πει σε κανένα τη μυστική συνταγή και να συνεχίσει να φτιάχνει παγωτό μόνο γι’ αυτόν και τις δεξιώσεις του. Μέχρι όμως το 1649, που αποκεφαλίστηκε ο Κάρολος, το μυστικό είχε διαρρεύσει!
Η πρώτη παγωτομηχανή
Η πρώτη αισθητή βελτίωση στην παρασκευή του παγωτού έγινε το 1846 από την Αμερικανίδα Νάνσυ Τζόνσον, που εφηύρε τη χειροκίνητη παγωτομηχανή με τη μανιβέλα. Μέσα εκεί, ανακατευόταν το μείγμα παγωτού με πάγο και αλάτι, μέχρι να παγώσει. Η Νάνσυ Τζόνσον δεν ήταν ιδιαίτερα προνοητική και δεν κατοχύρωσε την πατέντα της, αλλά πούλησε τα δικαιώματα σε κάποιον κ. Γιανγκ, ο οποίος τουλάχιστον έδειξε την απαραίτητη ευγένεια και έδωσε στη συσκευή το όνομά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου